در مناطق مختلف مازندران هر يک از فصل‌های سال دارای نام‌های سنتی ديلمی خاص خود هستند كه بر حسب روش روزمره معيشتی قديم با فصل‌های كشت و كار و كوچ دام در منطقه كاملاً تناسب داشته است. در تقويم سنتی اين ماه‌ها و فصل‌ها به ضرورت با تقويم رسمی جديد مطابقت نداشته، به عنوان مثال نزرما در تقويم سنتي، ماه اول فصل تابستان است كه ۵/۴ ماه ديرتر از نوروز رسمی بهار است. گاهشماری ماه‌های سال در تقويم سنتی این همان اصطلاح ماه‌های گالشی است و براي چوپانان منطقه بيشتر كاربرد دارد.
گرچه هنوز فصل تابستان به خط پايان نرسيد اما در مناطق كوهستانی از هم اكنون درختان رنگ پاييزی به خود گرفتند و از قديم الايام شهريور برای كوهستان‌نشينان و گالشی آغاز پاييز است . در پهنای طبيعت كوهستان درختان پيش از جنگل‌های جلگه‌ای پذيرای پاييز می‌شوند و از آن سو در بهار ديرتر به برگ می‌نشينند .
به دامداران کوه‌نشین گیلک و مازندرانی که در دامنه‌های شمالی رشته‌کوه البرز در استان‌های ساحلی دریای کاسپین زندگی می‌کنند “گالِش” گفته می‌شود.
